Pomoc finansowa w Polsce udzielana jest przede wszystkim rodzinom i osobom znajdującym się w trudnych sytuacjach życiowych, których nie są w stanie przezwyciężyć własnymi siłami. Brak środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb może być wynikiem: bezdomności, bezrobocia, ubóstwa, sieroctwa, niepełnosprawności, długiej lub ciężkiej choroby, przemocy w rodzinie, handlu ludźmi, samotnego rodzicielstwa, bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych, zwolnienia z zakładu karnego, alkoholizmu lub narkomanii, zdarzenia losowego lub sytuacji kryzysowej – na przykład pożaru, lokalnej powodzi, wypadku, klęski żywiołowej lub ekologicznej.
Osoby, które doświadczają wymienionych wyżej trudności mogą liczyć na pomoc przewidzianą w ramach Ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507). Adresowana jest ona zarówno do obywateli polskich jak i cudzoziemców posiadających prawo stałego pobytu lub status uchodźcy, zamieszkujących i przebywających na terytorium naszego kraju oraz obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), którzy uzyskali zezwolenie na pobyt.
Niezależnie od pomocy udzielanej w ramach Ustawy o pomocy społecznej rodzicom przysługuje świadczenie wychowawcze w ramach programu „Rodzina 500+”. Stanowi ono dopełnienie polityki socjalnej państwa i ma na celu poprawę jakości życia rodzin mających na utrzymaniu dzieci. W niniejszym artykule przyjrzyjmy się na jakich zasadach można otrzymać podstawową pomoc finansową w naszym kraju. Celowo pomijamy tu zagadnienia dotyczące pozostałych świadczeń rodzicielskich oraz opiekuńczych dla osób zależnych i ich opiekunów. Zostały one opisane w osobnych artykułach poświęconych tym kwestiom na naszym portalu.
Uzyskanie świadczeń pieniężnych w ramach pomoc społecznej warunkują kryteria dochodowe. Dla osób samotnie gospodarujących wynosi ono 701 zł, natomiast dochód na osobę w rodzinie nie może przekroczyć 528 zł. Aby ustalić, czy nasz dochód nie przekracza ustawowych kryteriów, należy zsumować łączne przychody wszystkich członków rodziny za poprzedni miesiąc. Na przykład jeśli zamierzamy ubiegać się o pomoc od lutego, obliczamy dochód ze stycznia. W celu uzyskania świadczeń finansowych należy złożyć wniosek o pomoc do ośrodka pomocy społecznej (OPS), który swym działaniem obejmuje nasze miejsce zamieszkania (osobiście lub pocztą). W ciągu 14 dni roboczych od złożenia wniosku, a w szczególnie pilnych sprawach – w ciągu 2 dni, pracownik socjalny przeprowadzi rodzinny wywiad środowiskowy w miejscu, gdzie mieszkamy albo w miejscu stałego czy czasowego pobytu. Procedura ta jest niezbędna i stanowi podstawę do udzielenia pomocy przez OPS. Podczas wywiadu pracownik socjalny ustala źródło dochodów poszczególnych członków rodziny lub osób wspólnie gospodarujących, ich sytuację zawodową, życiową, stan zdrowia i majątku. Pracownik socjalny z pewnością będzie chciał również zobaczyć zaświadczenia lub oświadczenia o wysokości naszego dochodu oraz rodziny i ewentualnie inne potrzebne dokumenty, zależnie od okoliczności, np.:
Decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia wydaje na piśmie ośrodek pomocy społecznej w ciągu 1 miesiąca od złożenia wniosku (bez zbędnej zwłoki) lub w ciągu 2 miesięcy od złożenia wniosku – jeśli sprawa jest wyjątkowo skomplikowana. Od decyzji można się odwołać do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w ciągu 14 dni od daty jej doręczenia.
Ośrodek pomocy społecznej może przyznać nam następujące świadczenia:
W ramach Programu udzielane jest świadczenie wychowawcze bez względu na dochody uzyskiwane przez rodzinę i przysługuje na każde dziecko do ukończenia 18 roku życia. Wynosi ono 500 zł miesięcznie.
Program „Dobry Start” to inwestycja w edukację polskich dzieci w postaci jednorazowego wsparcia dla wszystkich uczniów rozpoczynających dany rok szkolny. Rodziny co roku otrzymują świadczenie w wysokości 300 zł bez względu na dochód.